اگه خیلی احساساتی هستید اینو نخونید

ساعت چهار توی پارک با دختره قرار داشت

یه شاخه گل گرفته بود تو دستش و منتظر بود، ساعت چهار شد ولی اون نیومد،چهار و

15شد ولی نیومد ساعت چهار و نیم شد پسره به هم ریخته بود گلو پرپر کرد،نابودش

کرد،زیر پا لهش کرد یقه های کتشو داد بالا راشو کشید و به طرف بیرون پارک رفت تو

همین حال صدای پای دختره رو شنید داشت از پشت سر صداش میکرد ولی پسره جوابشو

نداد و رفت توی خیابون دختره هنوز داشت پشت سرش میومد پسره تند تر راه میرفت تا

اون بهش نرسه

باعجله رفت طرف ماشینش،همین که درو باز کرد یه صدایی شنید،،،،،صدای ترمز،سریع

برگشت پشت سرشو نگاه کرد دختره تصادف کرده بود

ماشین زده بود بهش و افتاده بود تو خیابون،خیابون پر خون بود،دختره نابود شده

بود،پرپر شده بود،داغون شده بود، دیگه نایی نداشت چشم پسر به کادو پیچ تو دستش

افتاد تو همین حال یه لحظه ساعت دختره رو دید

ساعت دختر چهار و پنج دقیقه

ساعت راننده چهار و پنج دقیقه

ساعت پسر چهار و سی و پنج دقیقه

 دیدنت یه لحظه بس بود

واسه عاشق شدن من

عاشقت بودم و هستم

دوباره عاشق شدم من

دوباره جلو چشامه

اون نگاه عاشقونه

کاش نگات واسه همیشه

تویه ذهن من بمونه

باز زدم به سیم آخر

باز شدم شاعر عاشق

باز دلم میخواد بمیرن

همه لحظه و دقایق

(میلاد)

 عـــ ــ ــکس تـــــــو را

  خسته ام، ازتکرار شنیدن

مواظب خودت باش؛

تو اگر نگران حال من بودی

نمی رفتی

می ماندی، و گاهی فقط گاهی

با یک نگاه، با یک نفس شاید

مواظبم بودی

پس بگذار و بگذر...

الکی

نگران من نباش!!!

  اگر عشق نبود به کدامین بهانه می گریستیم و به کدامین بهانه  

می خندیدیم؟

 کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم؟
 

و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟
 

 آری... بیگمان پیش از اینها مرده بودیم،اگر عشق نبود...

  بی تو هر گز نمی توانم بمیرم
.
.
.
پس بیا با هم گور به گور بشیم!!!

  چه سخت است از صبر گفتن و دلجویی دادن وقتی که لحظه هایت

همیشه با درد آمیخته شده است.

چه سخت است امید بستن به فرداهای دور از انتظار وقتی که تنها، درد

مرهم زخم هایت باشد.

میدانم چقدر سخت است وقتی صبرت را به ازای روزها تحمل رنج از

دست می دهی و میدانم چه سخت است وقتی ناله های لحظه های ت

نهاییت را با شانه های بی کسی شب تقسیم می کنی تا حرمت اشک

های پاکت را مقابل هر کس نشکنی.

آری، چه سخت است موعظه وقتی که هیچکس دردت را نمی فهمد و

هیچکس نمی تواند تسکین دهنده دل خرابت باشد...

نمی دانم چه باید گفت
ولی
تا می توانی گریه کن، شاید دنیا شرمش بگیرد

 ...در یک شب بارانی که وحشت تمام شب را فرا گرفته بود هنگامی که از ترس پرندگان هم به صدا درامده بودند جوانی با خاطرات تنها عشقش اشک میریخت از تمام دنیا بریده بود و در کنج اتاقی از یک خرابه در دل تاریکی آرام گرفته بود...باورش برایش سخت بود که عشق نازنینش را از دست داده بود آرام اشک میریخت...صبح شده بود که از خواب بیدار شد نمیدانست چه وقت به خواب رفته احساس کرد کسی سرش را در بغل گرفته هوا بویه عشقش را میداد تند تند نفس میکشید چه حس خوبی بود بعد از مرگ عشقش اولین باری بود که حس زندگی میکرد به چهره ی فردی که سرش در آغوشش بود نگاه کرد...خدایه من عشقم!! همان چهره ی معصوم همان لبخندی که دلش برایش تنگ شده بود او را در آغوش گرفت...آرام در گوشش گفت <<منتظرتم>>

وای خدایه من چشمانش که باز شد در بیمارستان شهر بود و خبری از عشقش نبود آرام اشکش سرازیر شد و بازهم خاطرات...

زندگی یعنی لطافت ، گم شدن در معنی عشق

زندگی یعنی دویدن بی امان در وادی عشق

رفتن و آخر رسیدن بر در آبادی عشق 

خیلی دلم گرفته از شعرم معلومه...

من دارم بی تو میسوزم

تا نسوزی تو کنارم

تا تو از من دل نبری

من همیشه غصه دارم
 

فکر نکن که بی تو شادم

فکر نکن کم شده عشقم

تو باید بی من بتونی

اینو با گریه نوشتم

شب واسم بی تو سیاهه

زندگیم داغونه بی تو

تو باید از منو عشقم 

پس بگیری زندگیتو

من و تو فکر محالیم

من و تو فقط خیالیم

من و تو از اول راه

پشت هم هی بد میاریم

ما فقط بازیچه بودیم 

واسه ی خنده دنیا

ما با هم یکی نمیشیم

تا ابد تکیمو تنها

خاطراتمو بسوزون

من دیگه خاطره میشم

آرزو داشتم یه لحظه

حس کنم تو هستی پیشم

تو پر از شوریو عشقی

تو پر از حس امیدی

تو فقط از این زمونه

من و این عشقمو دیدی

ولی من پر از گلایه

پرم از حس جدایی

من میدونم واسه ی ما

نمیمونه دیگه راهی

میلاد

 دلم یه لحظه میخواد … که یکی بپرسه چطوری ؟

بگم … خوبم … بغلم کنه و بگه دروغ بسه

… چی شده !؟

دلم برای کسی تنگ است که دل تنگ است…

دوستت دارم کمتر از خدا و بیشتر از خودم چون به خدا ایمان دارم و به تو احتیاج!!

ادامه مطلب انتظارتونو میکشه هرکی بیاد وبلاگم و نظر نده الهی سوسک بشه...

در ادامه مطلب... 

قرارمان باران بود


ساعت دلدادگی

کنار عشق

یادت هست ؟!

من آمدم

باران هم

و رنگین کمان

برای عشق

تمام قطره ها را

در انتظارت قدم زدم

و خیابان را

تا تمام شهر

به جستجوی تو بردم

تو امّا نیامدی

نمی دانم اشک بود یا باران

چیزی بر گونه ام سر می خورد

و روی کفش ها یم می چکید

که می گفت

تو در خواب من جا مانده ای

و من ...

چشم هایم را

به ملاقات آورده بودم !

همیشه ...

این گونه از رؤیای تو

تنها

به خانه بر می گردم




"پرویز صادقی"