دل آدم چه زود خر ميشه!

با يک "دلخوشي"

با يک "هستم "

با يک "نترس "

با يک "نوازش "

با يک "آغوش "

و چه راحت خرد ميشه

با يک نگاه "متفاوت"

با يک حرف "نامتعارف"

 خسته ام از تظاهر به ایستادگی

از پنهان کردن زخم هایم

زور که نیست

دیگر نمیتوانم بی دلیل بخندم و

با لبخندی مسخره وانمود کنم همه چیز رو به راه است...

اصلأ دیگر نمیخواهم که بخندم

میخواهم لج کنم

با خودم ، با تو ، با همه ی دنیا

چقدر بگویم فردا روز دیگریست و امروز بیاید

و مثل هر روز باشی...

خسته ام .... از تو .... از خودم....از همه ی زندگی....

میخواهم بکشم کنار

از تو ... از خودم..... از همه ی زندگی..

 غم راه آمدنش را خوب بلد است! باید راه آمدن با او را یاد بگیرم!!
یا اینکه راه دیگری را در پیش بگیرم ... راهی بسوی امید و تلاش ...

  اگر عشق نبود به کدامین بهانه می گریستیم و به کدامین بهانه  

می خندیدیم؟

 کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم؟
 

و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟
 

 آری... بیگمان پیش از اینها مرده بودیم،اگر عشق نبود...

  بی تو هر گز نمی توانم بمیرم
.
.
.
پس بیا با هم گور به گور بشیم!!!

 آدم خسته سیگار میکشد ... چون آغوش ندارد ...